برای ارتودنسی کدام رادیوگرافی خوب است؟

دستگاه پانورکس

استفاده از رادیوگرافی پانورامیک در ارتودنسی دندان :

استفاده از رادیولوژی و عکسبرداری بخشی جدایی ناپذیر در دندانپزشکی کلینیکی می باشد. به همراه یکسری معاینات رادیوگرافیک ضروری که روی اکثر بیماران انجام می شود. در نتیجه، رادیوگراف ها اغلب اشاره به تشخیص کلینیکی اصلی دارند.

همانطور که می دانید اشعه ایکس از تابش انرژی الکترومغناطیسی بالایی برخوردار است و شامل انرژی پایین امواج رادیویی و نور مرئی می باشد. با این اوصاف برای تصویربرداری از دهان، انواع تکنیک های رادیوگرافی می باشد، از جمله : داخل دهانی و خارج دهانی. داخل دهانی شامل IOPA، بایت وینگ، اکلوزال می باشد و خارج دهانی شامل Oblique lateral، عکس های OPG از وجوه مختلف.

نقش رادیوگرافی پانورامیک در ارتودنسی دندان یا بیماری های دندانی :

رادیوگرافی پانورامیک نقش حمایت کننده ای در ارزیابی دندان ها برای ارتودنسی دارد. در دسته رادیوگرافی های خارج دهانی نیز قرار می گیرد. از جمله مزایای آن استفاده تابش کم برای این نوع رادیوگرافی می باشد. به همین دلیل است که برای تشخیص یکسری بیماری های دندانی به بیماران توصیه می شود.

از جمله علت هایی که به بیماران توصیه می شود، هم به جهت برنامه درمانی و هم برای برنامه ریزی بعد درمان ارتودنسی استفاده می شود؛ در واقع موفقیت یا عدم موفقیت ارتودنسی دندان را نشان می دهد. با رادیوگرافی پانورامیک در ارتودنسی می توان وجود یا عدم وجود دندان خاصی را بررسی کرد، یا مورفولوژی و ساختار آن ها، ارتباط فضای بین دندان ها و ترتیب ریزش دندان ها؛ همه بررسی می شوند.

به طور خاصی رادیوگرافی پانورامیک برای ارزیابی ریشه دندان هم استفاد می شود. در واقع رادیوگرافی پانورامیک به عنوان یک پروژه تشخیصی مناسب و کارآمدی به حساب می آید که می تواند هرگونه آرک دندان یا ساختارهای اطراف آن را نمایش دهد. تصویری مناسب برای تشیخص ناهنجاری های دندانی، مورفولوژی استخوان آلوئول و روابط ساختارهای فک و دهان را نشان می دهد. به همین دلیل در بحث ارتودنسی دندان و حین درمان، برای دستیابی به بهترین نتیجه درمانی، رادیوگرافی پانورامیک بهترین گزینه می تواند باشد.