رادیولوژی مجاری ادرار به چه دلیل گرفته می شود؟
رادیولوژی کلیه ها
رادیولوژی مجاری ادراری
آزمایشات مختلفی می باشد که می توانند برای ارزیابی یک بیمار مشکوک به بیماری های کلیوی یا اختلالات مجاری ادرار به کار گرفته شوند.
از این رو برای تشخیص هرگونه بیماری کلیوی، رادیولوژی مجاری ادراری اولین توصیه هر پزشک است.
انواع روش های تشخیصی رادیولوژی مجاری ادراری
رادیولوژی ساده :
با اشعه ایکس یا رادیولوژی ساده معمولا نمی توان در ارزیابی اختلالات مجاری ادراری کمکی کرد.
گاهی اوقات از همین رادیولوژی مجاری ادراری یا ساده برای نظارت بر موقعیت و رشد سنگ های کلیه استفاده می شود.
اولتراسونوگرافی :
اولتراسونوگرافی یک تکنیک سودمند عکسبرداری می باشد، به خاطر اینکه نیازی به یونیزه کردن اشعه یا ماده کنتراست داخل وریدی ندارد.
زیرا همین مواد گاها می توانند به کلیه ها آسیب برسانند.
همچنین گران هم می باشند.
تصاویری که می دهد به تکنسین این اجازه را می دهد که بتواند تصاویر بیشتری هم بگیرد.
اولتراسونوگرافی معمولا برای به دست آوردن تصاویری از سنگ های کلثه می باشد، یا تورم ها و توده های دستگاه ادراری، مثل کلیه ها، یا در مثانه، اسکروتوم و بیضه ها، آلت تناسلی و مجاری ادراری.
در ضمن اولتراسونوگرافی برای بررسی مسدودکننده های داخل کلیه یا مثانه نیز استفاده می شوند.
می توان با آن ها اندازه غده پروستات را تعیین کرد. تصاویری تولید می کند که برای بیوپسی یک راهنما می باشد تا چه جاهایی از پروستات یا کلیه را نمونه گیری کرد.
سونوگرافی داپلر هم تصاویری از امواج رادیویی آنالیز شده، شکل می دهد.
اولتراسونوگرافی داپلر اطلاعاتی در مورد جریان خون می دهد.
همین اطلاعات به پزشک کمک می کند.
در نتیجه علل اختلالات نعوظ و اختلالات بیضه مثل تنگ شدن بیضه و اپیدیمیت را زودتر تشخیص می دهند.
سی تی اسکن :
سی تی یا توموگرافی کامپیوتری تصاویری از دستگاه ادراری و ساختارهای اطراف آن تولید می کند.
سی تی آنژیوگرافی، یک جایگزین با تهاجم کمتر نسبت به آنژیوگرافی معمول می باشد، و برای ارزیابی اکثر بیماری های مجاری ادراری مفید می باشد.
یک داروی کنتراست رادیوپاک وارد عروق می شود.
بعد از اینکه تزریق می شود، می توان تصاویری دقیق از کلیه ها در عرض ۱۰ دقیقه از کلیه ها گرفت.
طوری که تمام جزییات از کلیه ها تا مثانه را عکسبرداری می کند.
عیب سی تی، اشعه زیادیست که در آن تابیده می شود، همچنین زمانی که رادیوپاک تزریق می شود.
احتمال خطر آسیب کلیه و واکنش های آلرژیک هم می باشد.
ام آر آی :
یا MRI که مثل سی تی می باشد، تصاویری از مجاری ادراری و ساختارهای اطراف آن گرفته می شود.
برخلاف سی تی، ام آر آی اشعه زیادی ندارد. در واقع ام آر آی تصاویری از عروق خونی تولید می کند.
در برخی از اختلالات، ام ار آی جزییات بیشتری نسبت به سی تی به شما می دهد.
با این حال، ام آر آی اطلاعات چندان مفیدی درباره سنگ کلیه نمی دهد.
با رادیوپاک و تزریق آن می توان اطلاعات دقیق تری به دست آورد.
با این حال، ماده تزریقی رادیوپاک اغلب نمی تواند برای آن هایی که عملکرد کلیه شان ضعیف می باشد، استفاده شود.
خصوصا در آن هایی که دچار اختلالات جدی و غیر قابل برگشت به نام فیبروز سیستمیک نفروژنیک می باشند.
از جمله مواردی اند که روی پوست و سایر اندام ها تاثیر می گذارد.
توموگرافی داخل وریدی :
در این روش که با نام IVU هم می شناسند، از ماده کنتراست رادیوپاک استفاده می کند تا تصاویری از کلیه ها، وریدها و مثانه فراهم کند.
امروزه این کار به ندرت انجام می شود. معمولا با سی تی می توان همین کار را انجام داد.
اوروگرافی رتروگرید :
در اوروگرافی رتروگرید، یک ماده کنتراست رادیواکتیوی به طور مستقیم به داخل حفره یا لوله های جمع آوری کننده در کلیه منتقل می شود.
این پروسه معمولا در طی سیستوکوپی و یا یک روش معمول به نام اورتروسکوپی انجام می شود.
دستگاه ادراری می تواند معاینه شود، شامل بخش هایی از کلیه از طریق جایی که ادرار تخلیه می شود.
در این روش هر گونه زخم، تومور، یا اتصالات غیر طبیعی بین بخش های دستگاه ادراری و سایر ساختارها تشخیص داده می شود.
اوروگرافی رتروگرید را می توان بدون تزریق ماده کنتراست رادیوپاک انجام داد.