مشکلات کلیوی را با رادیولوژی می توان تشخیص داد یانه؟

روش های تشخیص مشکلات کلیوی

مشکلات و یا بیماری های کلیوی

بیماری های کلیوی که با نام renal failure هم شناخته شده اند، در واقع موقعیتی از کلیه را شرح می دهد که دیگر عملکرد موثری ندارد.

پزشک ممکن است رادیولوژی کلیه، سی تی بدن، ام آر یا سی تی اوروگرافی، ام آر آی بدن، سینتی گرافی کلیه یا بیوپسی را تجویز کند.

از این روش های عکسبرداری برای کمک به تشخیص شرایط بیمار کمک می شود.

گزینه های درمانی هم برای بیماری های کلیوی متفاوت است و بستگی به علت اصلی بیمار دارد. بیماری هایی که نیاز به بستری در بیمارستان دارند.

درمان هایی که برای بیماری های کلیوی در نظر گرفته شده، ممکن است به خاطر نارسایی کلیه یا جایگزینی عملکرد کلیه، نفروستومی، جراحی یا دیالیز باشد.

منظور از از کار افتادن کلیه یا renal failure چیست؟

کلیه ها برای تنظیم توازن بین مایعی خاص در بدن، پاکسازی سموم از خون و بدن می باشند.

کلیه ها باعث ایجاد ادرار می شوند، که این مواد و مایع اضافی را دور می ریزد.

همچنین کلیه ها هورمون هایی تولید می کنند که باعث تولید سلول های قرمز خون در استخوان می شوند و استخوان ها را مستحکم می کنند.

واژه نارسایی کلیه موقعیتی از کلیه ها را شرح می دهد که توانایی تاثیرگذارشان روی عملکردهای کلیه را از دست داده اند.

سطح بالای سمومی که تولید می شوند، منجر به عدم تعادل مواد شیمیایی در خون می شوند.

در صورت عدم درمان هم شرایط بدتر می شود.

بیمارانی که نارسایی کلیه دارند، میزان سلول های خون شان کم می شود و استخوان هایشان در طی زمان کمتر می شود.

نارسایی مزمن کلیوی باعث بیماری های مختلف دیگری از جمله دیابت می شود.

اینجاست که دیگر کلیه به مرگ خود نزدیک می شود.

شرایط دیگری که می توانند نارسایی حاد کلیوی ایجاد کنند، کاهش جریان خون به کلیه ها، انسداد جریان ادرار، یا اسیب های ناشی از عفونت، داروهای خاص یا مواد کنتراست مورد استفاده در تصویربرداری.

نارسایی حاد کلیوی به سرعت اتفاق می افتد و کلیه ها با آسیب های دائمی شان باقی می مانند.

در بسیاری از موارد، این اتفاق در بیمارانی که در معرض خطر بالایی می باشند و نیاز به مراقبت های شدید دارند، دیده می شود.

علائم نارسایی کلیوی عبارتند از :

• احتباس مایعات
• خستگی
• خون در مدفوع
• تنگی نفس
• فشار خون بالا
• حالت تهوع
• خواب آلودگی
• کبودی بدن براحتی
• تغییراتی در ادرار، مثل کاهش ادرار، عدم خروج کامل ادرار

نارسایی کلیوی یا بیماری های کلیوی چطور تشخیص داده می شوند؟

انواع مختلفی از علل نارسایی کلیوی می باشند. برای تشخیص مورد مشکوکی هم در ادرار، نیاز به آزمایش می باشد تا مورد مشکوک با اطمینان تشیخص داده شود.

طبق تشخیصی که برای نارسایی کلیه داده می شود، ممکن است پزشک موارد زیر را برای اطمینان تجویز کند :

سونوگرافی کلیه :

این تصویربرداری از امواج فرکانسی بالایی استفاده می کند و می توان به مشاهده کلیه ها پرداخت.

اغلب هم اولین آزمایش برای معاینه کلیه ها گرفته می شود.

سی تی بدن :

سی تی یا توموگرافی کامپیوتری نیازهای خاص اشعه ایکس را با استفاده از کامپیوترهای پیچیده فراهم می کند. طوری که عکس های متوالی و چندتایی از داخل بدن گرفته می شود.

ام آر یا سی تی اوروگرافی:

این روش برای ارزیابی بیمارانی که خون در ادرارشان بوده استفاده می شود.

از این آزمایش برای تشخیص مشکلاتی است که بیمار به طور مکرر عفونت های ادراری در عکس هایش دیده شده است.

همچنین برای بیمارانی که سابقه سیستم های جمع آوری ادرار برای سرطان ها داشته اند.

سینتی گرافی کلیه :

در طی معایناتی که با پزشکی هصته ای صورت می گیرد، کلیه ها با استفاده از رادیوتریسر ها و دوربین گاما بررسی می شوند.

این آزمایش اطلاعاتی در رابطه با عملکرد هر دو کلیه فراهم می کنند. این کار با اجازه رادیولوژیست یا پزشک رشته پزشکی هسته ای صورت می گیرد.

به این صورت که عملکرد کلیه ها و دفع ادرار بررسی می شوند.

بیوپسی :

این پروسه شامل عکس های راهنماکننده با استفاده از برداشتن بخش کوچکی از کلیه صورت می گیرند.

سپس به جهت وجود هر گونه بیماری بررسی می شوند.

در نهایت شرایطی برای تشیخص فراهم می کنند.

اما روش های عکسبرداری غیر تهاجمی دیگری می باشند که معمولا در ابتدا گرفته می شوند.