آیا تومور با رادیولوژی دیده می شود یانه ؟

 

تشخیص تومور با رادیولوژی

تشخیص دقیق علت درد پشت مشکل می باشد، به خاطر اینکه چندین امکان می باشد. مثلا درد ممکن است به خاطر آسیب مفصلی، دیسک ها، رباط ها و یا عضلات باشد. با مراجعه به یک مرکز عکسبرداری که از تکنولوژی های پیشرفته رادیولوژی و یا تصویربرداری های حرفه ای استفاده می کند، می تواند دقیقا محل درد و علت آن را فهمید.

 

زمانی که بیمار به دنبال دلیل پزشکی برای درد پشت می باشد، پزشک اول یک سابقه پزشکی می گیرد. این سابقه شامل وضعیت عمومی فرد و شیوه زندگی اش، علائم، محل و شدت درد می باشد و اینکه چه درمان های خانگی صورت گرفته است. بعد از آن اگر پزشک ببیند که نمی تواند دقیقا تشخیص دهد علت درد پشت چه می باشد، یکی از روش های زیر را باید دنبال کرد :

عکسبرداری با اشعه ایکس یا رادیولوژی

این نوع تصویربرداری معمولا یکی از شناخته شده ترین روش های تشخیص می باشد. برای بیمارانی هم که درد های بیش از یک ماه داشته اند یا آسیب خاصی دیده اند، توصیه می شود. از جمله دلایل عکسبرداری اشعه ایکس به خاطر این است که سریعا انجام شود. به خاطر اینکه استخوان را هایلایت می کنند، و به تشخیص بهتر آسیب در استخوان پشت بسیار کمک می کند. یا اینکه اگر توموری در ستون فقرات باشد و یا تغییر شکل در ستون فقرات دیده شود، با این روش عکسبرداری می توان آن را تشخیص داد. اما در یافتن آسیب های بافت های نرم کارساز نیستند.

سی تی اسکن یا CT Scan به جای رادیولوژی

سی تی اسکن یک ابزار مهم تشخیصی می باشد با کامپیوتر سرو کار دارد. سی تی اسکن همانند میلوگرام و دیسکوگرام ایمن و بدون درد می باشد. یکی از مزایای سی تی اسکن، نگاه عرضی به ستون فقرات می باشد که پزشک به راحتی داخل بدن را تشخیص می دهد. مثلا برای تشخیص تشخیص دیسک های شکسته، ستون فقرات، تومورها و عفونت های مهره ای بسیار مفید می باشد.

ام ار آی

برخلاف اشعه ایکس ساده، ام ار آی اطلاعات زیادی از استخوان ها در اختیار پزشک قرار می دهد. همچنین اطلاعات زیادی با جزییات درباره بافت نرم می دهد.

به جای تابش، از امواج مغناطیسی برای عکسبرداری ستون فقرات استفاده می شود. خیلی مهم است که پزشک مشخص می کند آیا هیچ فلزی در بدن تان می باشد که نمی تواند برداشته شود، مثل پیس میکر یا دستگاه ضربان قلب، کلیپ های آنوریسم یا پروتز. اگر بدن چنین فلزاتی داشت، ممکن است قادر به تصویربرداری ام ار آی نباشید.

میلوگرام

میلوگرام از ام ار آی تهاجمی تر است، اما ممکن است گاه برای تشخیص بهتر ضروری باشد. در طی عکسبرداری میلوگرام رنگ خاصی می باشد که در اشعه ایکس در ستون فقرات دیده می شود. اگر هر گونه انسدادی یا مایعی در نخاع جریان داشته باشد، دیده می شود، به این معنی که ممکن است به اعصاب ستون فقرات فشار بیاورد. حتی امکان دارد که فتق دیسک باشد، یا زخم استخوانی و گاه از وجود یک تومور خبر می دهد.

زمانی که بیمار روی تخت قرار می گیرد، یک مایع بی حسی به نقطه مورد نظر زده می شود. سوزنی در نزدیکی ستون فقرات زده می شود، مایعی تزریق می شود و سپس تصویربرداری انجام می شود. مثلا اگر بخشی از دیسک شکسته باشد، و به عصب فشار می آورد، ممکن است با میلوگرام تشخیص داده نشود و سی تی اسکن توصیه شود.

دیسکوگرام

دیسکوگرام هم شبیه به میلوگرام می باشد. همچنین اغلب با سی تی اسکن انجام می شود. گرچه مایعی که تزریق می شود، ترجیح داده می شود به دیسک ستون فقرات تزریق شود تا به دیواره آن. هرگونه شکستگی یا پارگی دیسک نشان داده می شود. گاهی هم جای سوزن می تواند محل درد اصلی بیمار باشد.

الکترومیوگرافی

الکترومیوگرافی یا EMG وضعیت ریشه های عصبی را بررسی می کند. این کار با بررسی فعالیت الکتریکی در عضلات انجام می شود که ریشه های عصبی را کنترل می کند. مثلا اگر احساس کمر درد داشتید، ماهیچه های پا ممکن است آزمایش شوند تا ببینید که آیا مشکلی در رابطه با عصب هایی که به سمت اندام های پایین حرکت می کنند می باشد.

در طی انجام الکترومیوگرافی سوزن های الکترودی کوچک در عضلات مورد آزمایش قرار می گیرد. در طی اسکن استخوان ماده شیمیایی رادیواکتیو به جریان خون تزریق می شود. این ماده شیمیایی به بخش های استخوانی وابسته می باشد، که تحت تغییرات سریع می باشند. بعد از اسکن با اشعه گاما این بخش ها تاریک به نظر می رسند. زمانی که پزشک بخش های تحت تاثیر را تشخیص می دهد، آزمایش های دیگری هم ممکن است برای بررسی ناحیه مورد نظر در نظر گرفته شود.

اسکن استخوان ایمن می باشد، به خاطر اینکه سطح اشعه در مواد شیمیایی بسیار پایین می باشد. حتی پایین تر از سطحی می باشد که در طی عکسبرداری اشعه ایکس استفاده می شود.