کلیه ها از جمله اندام های حیاتی بدن می باشند که برای دفع مواد زائد خون، تنظیم تعادل الکترولیتی و فشار خون و تحریک ساخت سلول های قرمز ضروری می باشند.
به همین دلیل وجود مشکلات کلیه از جمله سنگ کلیه می تواند بسیار تجربه دردناکی باشد.
به دلیل ته نشین شدن مواد معدنی همراه با پیدایش یک پروتئین در کلیه، سنگ کلیه به وجود می آید. شایع ترین مشکلات کلیوی بعد از عفونت ادراری و اختلالات پروستات، سنگ کلیه می باشد. بیشترین سنگ های دیده شده هم سنگ های کلسیمی بوده اند. یعنی حدود 80 تا 85 درصد از سنگ های حاوی کلسیم بوده اند. دسته دوم سنگ های عفونی می باشند. سنگ های اوریک اسیدی هم کمتر از 5 درصد سنگ های ادراری را تشکیل می دهند.
روش های تشخیص سنگ کلیه :
معاینه فیزیکی :
بیماری که مشکوک به سنگ کلیه باشد، در اطراف شکم باید معاینه شود، خصوصا در ناحیه پهلوها.
بررسی از طریق آزمایش :
بیماری که سنگ کلیه داشه باشد، به دلیل دیدن خون در ادرار یا درد شدید در ناحیه کمر و پهلو به پزشک مراجعه می کند. سپس با بررسی سابقه پزشکی بیمار آنالیز و کشت ادرار انجام می شود. در این صورت وجود یا عدم وجود سنگ در کلیه تشخیص داده می شود.
روش های تصویربرداری برای تشخیص سنگ در کلیه :
تقریبا 90 درصد از سنگ های مجاری ادرار تیره و تاریک اند. به همین دلیل باید رادیوگرافی کلیه، حالب و مثانه نیز صورت گیرد. معمولا در رادیوگرافی سنگ های بزرگ دیده می شوند.
مزایای رادیوگرافی در این باره چیست؟
- از فیلم برای تصویربرداری استفاده می شود.
- سنگ های بزرگ به راحتی دیده می شوند.
- بیشتر سنگ ها دارای کلسیم می باشند و به همین دلیل به رنگ سفید توسط KUB نشان داده می شوند.
- روشی سریع و قابل دسترس، همچنین ارزان که اندازه و تعداد سنگ ها را نیز نشان می دهد.
معایب KUB چیست؟
- ممکن است سنگ های کوچک به دلیل خارج محدوده بودن دید، دیده نشوند.
- رسوبات معمولی شکمی (کبد، پانکراس، مثانه، رگ های خونی یا شریان های اصلی، غضروف های ضلعی)
- سنگ هایی که اشعه را جذب می کنند (غیر رادیواوپک) که ممکن است دیده نشوند.
- سنگ های اسید اوریک که دیده نمی شوند.
- تشخیص درست و دقیق را محدود می کند.
به دلیل اینکه می گوییم ممکن است تشخیص و رویت سنگ سخت باشد، به دلیل موقعیت سنگ ها می باشد که پشت دنده و مقاطع ستون فقرات قرار گرفته اند و از میدان دید خارج می شوند.